Επιστολή προς το περιοδικό Focus και τους αναγνώστες του, σε σχέση με τα δημοσιεύματα της 22 και 24 Φεβρουαρίου 2010

Γράφει ο Δρ Νίκος Α. Πουλιανός

Αγαπητοί αναγνώστες του Focus,

Στην Ελλάδα υπάρχει μια παροιμία που λέει: γύρισε ο γάιδαρος και είπε τον πετεινό κεφάλα. Όταν δηλαδή κατηγορούνται συλλήβδην οι Έλληνες ως απατεώνες από κάποιους που είναι συμπατριώτες με αυτούς που ανήγαγαν σε επιστήμη τις απάτες, κάτι δεν πάει καλά.

Ως φορέας που αξιοποιήσαμε χωρίς καμμία επιδότηση το σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής (την κοιτίδα όλων των Ευρωπαίων) και καθώς δεν έχουμε καταχραστεί ούτε δραχμή, ούτε ευρώ, τολμάμε να αναρωτηθούμε: Που χάθηκαν όλα τα χρήματα, τα μιλιούνια που ήρθαν τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας ως επιδοτήσεις και δάνεια; Αν είχαν ξοδευτεί σε προγραμματισμένες και εγκεκριμένες υποδομές, όπως κατά καιρούς απαγγελλόταν, θα έπρεπε σήμερα να είμαστε η πλουσιότερη χώρα της Γης. Αντίθετα όμως είμαστε η φτωχότερη, αν συνυπολογιστεί το κατά κεφαλή χρέος των κατοίκων μας. Οδηγούμαστε λοιπόν στο συμπέρασμα, που μέσα από τα δόντια του μουρμουρίζει αυτά τα χρόνια ο ελληνικός λαός, ότι σχεδόν όλα τα λεφτά (~90%) κατέληξαν στις τσέπες ορισμένων. Συνάμα με τα παραπάνω δεν είναι ηλίου φαεινότερο ότι από αυτά τα χρήματα πάλι, τα περισσότερα επέστρεφαν ως μίζες σε αυτούς που μας δάνειζαν και μας επιδοτούσαν; Γιατί θα μπορούσε π.χ. να δεχτεί κανείς ότι τον πρώτο χρόνο, τον δεύτερο χρόνο, άντε και τον τρίτο, δεν ήξεραν οι δανειστές μας τι έγιναν τα χρήματά τους. Μετά δεν αντιλήφθηκαν τίποτα; Έτσι, είτε όλα ήταν προσχεδιασμένα από την αρχή (το πιθανότερο) για τη διάλυση και εξολοκλήρου υποθήκευση μιας μικρής χώρας και την υφαρπαγή του πλούτου, της γεωπολιτικής της θέσης κλπ, είτε η σύλληψη του όλου σχεδίου έγινε στην πορεία. Η περίπτωση της Siemens που «λάδωνε» αδρά τους πάντες δεν είναι προφανώς η μόνη.

Εμείς εδώ αυτή την κατάσταση την περιγράφουμε ως διαχρονική προσπάθεια μαφιοζοποίησης της κοινωνίας μας, καθώς ακόμα και το ~10% που επενδύθηκε από το σύνολο των χρημάτων, καταναλώθηκε για τα παιχνίδια της κομματικής (όχι πολιτικής) ασυδοσίας, κάτι που επαναλήφθηκε παντού. Ανάμεσα στους πολιτικούς υπάρχουν και έντιμοι, οι οποίοι δυστυχώς αποτελούν τη μειονότητα, παρόλο που ακόμα και αυτοί σπάνια έλεγαν: δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε τους εταίρους μας.

Έτσι σήμερα, μαζί με τη δύνη της παγκοσμιοποιημένης οικονομικοκοινωνικής κρίσης, βρισκόμαστε στη χειρότερη καμπή της πρόσφατης ιστορίας της ευρωπαϊκής οικογένειας. Κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να ψηφιστούν νόμοι στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που να μην τίθεται ούτε καν ζήτημα παραγραφής αντίστοιχων παρανομιών, ούτως ώστε όποτε αποκαλύπτονται ατασθαλίες να επιστρέφονται τα χρήματα είτε στο κοινό ευρωπαϊκό ταμείο, είτε στο λαό που λεηλατήθηκε. Αυτοί οι νόμοι να ισχύσουν αναδρομικά και βέβαια όχι όπως στην Ελλάδα, που ακόμα οι υπουργοί της δεν φέρουν καθόλου ποινικές ευθύνες. Αυτό που υποστηρίζουμε τελικά είναι ότι από λαός απατεώνων που χαρακτηριζόμαστε μαζικά (δηλ. ναζιστικά), πρέπει να αναγνωριστεί ότι είμαστε λαός υπό μαφιοζοποίηση, από διεφθαρμένους πολιτικούς (έξωθεν καθοδηγούμενους), τους οποίους πρέπει όλοι μαζί, μέσα κι έξω από τα σύνορα να ξεμπροστιάσουμε. Δεν είναι δύσκολο από την άλλη να βρεθούν προσωπικότητες διεθνούς αναγνώρισης και εκτίμησης, όπως π.χ. ο μουσικός Μίκης Θεοδωράκης που θα μπορούσε να αναλάβει ένα τομέα πολιτικής ευθύνης, για κάποιο χρονικό διάστημα, έως ότου εξευρεθεί (συντομότατα) συνολικότερη πολιτική λύση.

Ποίο λοιπόν είναι το ζητούμενο μέσα από το δημοσίευμα του ελληνικής λεξικογραφίας Focus, που εστιάζει στο να χλευάζει και να προσβάλλει τα ιστορικά σύμβολα ενός έθνους (όπως τα αρχαία αγάλματα), ώστε να φέρει ένα μικρό και ταυτόχρονα τον ενδοξότερο λαό του πλανήτη σε έντονη δυσαρέσκεια; Συνεπώς σε ποίες από τις δύο αντίρροπες λύσεις οδηγούμαστε; α) Τη χειραγώγηση με συνοπτικές διαδικασίες μεγάλης μερίδας της ελληνικής πολιτικής νομενκλατούρας που δεν θα τιμωρηθεί, αλλά θα φανεί αργότερα ξανά χρήσιμη σε άλλες ληστρικές επιδρομές; Ή β) Σε γενικότερη κοινωνικοπολιτικοοικονομική κάθαρση της Ευρώπης;

Ας μην ξεχνάνε οι Γερμανοί και άλλα μεγάλα έθνη ότι όσα χρωστάνε στην Ελλάδα, ουδέποτε θα καταφέρουν να τα ξεπληρώσουν. Όμως σε αυτή τη φάση που διέρχεται γενικότερα η Ευρώπη πρέπει να βρεθούν τρόποι αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήρξης και όχι να κοιτάμε πως θα βγάλουμε ο ένας τα μάτια του άλλου. Εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι η άνοδος του Χίτλερ και η καταστροφή της Γερμανίας ήταν έξωθεν τηλεπροδιαγεγραμμένη (αρκεί να δει κανείς ποίος τελικά ωφελήθηκε). Έτσι και η σημερινή βάρβαρη προσπάθεια εξόντωσης της Ελλάδας πάει πλάι-πλάι με εκείνη της διάλυσης όλης της Ευρώπης για τα επόμενα τουλάχιστον 1000 χρόνια.

Σε προσωπικό επίπεδο είμαι πατέρας δύο παιδιών και κάτοχος επίσης δύο διδακτορικών διατριβών (μια στην ανθρωπολογία στο Παν/μίο Φλωρεντίας και μια στην παλαιοντολογία στο Παν/μίο Πράγας). Παρόλο που ο μισθός μου στο Υπουργείο Πολιτισμού είναι μόλις 1500 ευρώ, είμαι έτοιμος για τη χώρα μου να υποστώ ακόμα και περικοπές, με βασική προϋπόθεση αυτό που λένε όλοι οι Έλληνες σήμερα, τούτη τη φορά τουλάχιστον να μη μείνουν ατιμώρητοι οι κλέφτες, όσο ψηλά και όσο μακριά και αν βρίσκονται αυτοί και τα κλοπιμαία τους.

Χωρίς λοιπόν να κρυβόμαστε εμείς ή άλλοι πίσω από τα δάκτυλά μας, προφανώς από τη μια πρέπει να πάψουμε να ζούμε με μαφιοζοποιημένα δανεικά, ενώ από την άλλη να σταματήσει και η ατιμωρησία των κλεφτών εντός κι εκτός Ελλάδας.

Προς ευκολότερη κατανόηση παρατίθενται δύο από τα χιλιάδες παραδείγματα που επιδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά προγράμματα: Α) καταστράφηκε στη Μακεδονία ένα πανέμορφο σπήλαιο — γεγονός που έχει καταγγελθεί και στη Δικαιοσύνη — αλλά μέχρι σήμερα ουδείς αρχαιολόγος ή πολιτικός τιμωρήθηκε. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι εδώ τα υψηλά ιστάμενα κλιμάκια είναι διεφθαρμένα. Η Ιντερπόλ τι κάνει, κι αυτή τα στραβά μάτια; Β) Σε ελληνικό σχολικό βιβλίο αναγράφεται κάκιστα ότι ο Δημόκριτος — ο παγκοσμίως αναγνωρισμένος πατέρας της επιστήμης — έκανε λάθος όταν έλεγε ότι η φύση αποτελείται από άτομα. Μπροστά σε ένα τόσο εξόφθαλμο σφάλμα το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας δεν έχει εκδώσει ούτε μια εγκύκλιο που να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αυτές οι ανακρίβειες δεν αφορούν την ευρωπαϊκή (καθώς και παγκόσμια) επιστημονική κοινότητα; Από την άλλη με το να γίνεται ζήτημα η χρήση από εμάς του πανάρχαιου ελληνικού αλφάβήτου, πώς και δεν ενοχλεί το γεγονός ότι και τα γράμματα (οι χαρακτήρες) που χρησιμοποιούν όλοι οι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένων Γερμανών ή Σλάβων, είναι και αυτά ελληνικά;

Εάν τέλος στόχος είναι να περισωθεί η γερμανική οικονομία αποβάλλοντας από την Ευρώπη τα ελληνικά ελλείμματα, αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνεται αποπροσανατολιστικά με προσβολές κατά του ελληνικού λαού. Σύνεση και προσοχή στους χειρισμούς είναι νομίζουμε η μόνη ενδεδειγμένη κοινή μας πορεία.

Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2010

Για την Α.Ε.Ε.
Δρ Νίκος Α. Πουλιανός

ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Μη κερδοσκοπικός επιστημονικός φορέας

ΔΑΦΝΟΜΗΛΗ 7, ΑΘΗΝΑ 11471

Τηλ: 210–3646793, Fax: 210–3632740

E‑mail: aee@otenet.gr, www.aee.gr